آئین مستان

از کجا شروع کنم
از شبای بی کسی بگم برات
از کجا شروع کنم
دل خوشم آقا فقط به یک نگاه
از کجا شروع کنم
خیلی حرف دارم باهات
آبروم نریزه کاش
من فقط تو رو دارم آقا
اومدم زیارتت وقت مردنم تو هم بیا
میگم السلام روبروی گنبدت
آخر مسیر عشق میرسه به مشهدت
یا امام رضا درسته من بدم
یا امام رضا دوباره اومدم
از کجا شروع کنم
از شبای اربعین کربلات
از کجا شروع کنم
از غروب دلنشین کربلا
از کجا شروع کنم
از زمین کربلا
مثل هر دفعه آقا
از تو دارم این زیارتو
تو رسوندی کربلا
این گدای بی لیاقتو
میگم السلام روبرو ضریح تو
توی زندگیم نبود هیچکسی شبیه تو
یا امام رضا درسته من بدم
یا امام رضا دوباره اومدم
از کجا شروع کنم
از شبای بی کسی بگم برات
از کجا شروع کنم
دل خوشم آقا فقط به یک نگاه
از کجا شروع کنم
خیلی حرف دارم باهات
آبروم نریزه کاش
من فقط تو رو دارم آقا
اومدم زیارتت وقت مردنم تو هم بیا
میگم السلام روبروی گنبدت
آخر مسیر عشق میرسه به مشهدت
یا امام رضا(ع) درسته من بدم
یا امام رضا (ع) دوباره اومدم
از کجا شروع کنم
از محرم و هوای نوکری
از کجا شروع کنم
این دو ماه لحظه های نوکری
از کجا شروع کنم
از شبای نوکری
کاش ببینم ای آقا سال بعد محرم و بازم
جونم بگیر ولی اشک چشممو ازم نگیر
میگم الوداع ای سیاهی عزا
مزد نوکری ما با تویه امام رضا
یا امام رضا درسته من بدم
یا امام رضا دوباره اومدم

منو عطر خوش صحن و سرایت

پریده مرغ روحم در هوایت

دلم تقدیمت ای سلطان دلها

علی موسی الرضا جانم فدایت

دوباره غنچه اشکم شکُفته

به قلب خسته ام عشقت نهفته

ضریح و گنبد و صحن تو حتی

مجال کربلایم را گرفته

آقا جون به خدا آرزوم کبوتر صحن تو باشم

آقا جون به خدا آرزوم ز لطف تو غرق عطا شم

آقا جون به خدا آرزوم مسافر کرب و بلا شم

وای دلم، وای دلم

ضامن آهو، رضا

دلم می خواد با تو باشم همیشه

دلم بی عشق تو ویرونه میشه

ز بعد کربلا والله ارباب

برا من هیچ کجا مشهد نمیشه

حریمت قبله ی عرش برینه

یکی از زائرات روح الامینه

چشام عکس ضریح کربلا رو

تو قاب پنجره فولاد می بینه

آقا جون به خدا آرزوم کبوتر صحن تو باشم

آقا جون به خدا آرزوم ز لطف تو غرق عطا شم

آقا جون به خدا آرزوم مسافر کرب و بلا شم

وای دلم، وای دلم

ضامن آهو، رضا

دل دیوونه در پای تو افتاد

دلم در موج دریای تو افتاد

اگر زیبا شده چشم های آهو

آخه چشماش به چشم های تو افتاد

دوباره هر نفس در شور شینم

به پای عشق تو من در زیر دینم

چه سری دم باب الجوادت

من انگار اول باب الحسینم

تشنه ام روی خاک حجره دست و پامیزنم

در غریبی خود مادرم را صدا میزنم

جان ز تن رفته دیگر، چشم من مانده بر در

چشم به راه جوادم، این نفس های آخر

خون شده دیده ها، میزنم دست پا

روضه ی آخرم، روضه ی کربلا

السلطان السلطان

ای عزیز دل مصطفی من فدای شما

می کشی شیعه را از غمت یا امام رضا

شد دلت پاره پاره، می دهد پر شراره

من بمیرم آقا جان، گریه هات گریه داره

خون به روی لبت، ناله هات بی صدا

بر لبت زمزمه، ای جوادم بیا

السلطان السلطان

در نظر دارمت کربلا روضه ی خیمگاه

از حرم می رود عمه بر جانب قتلگاه

جد من بین دشمن، پیراهن رفته از تن

فاطمه دارد آن دم، راس او روی دامن

عمه ام دست خود میزند روی سر

پیش چشمش حسین میزند بال پر

بسوزد از سر تا به پایم

خدا علی موسی الرضایم

قلبم گرفته از غم فراق یار

جواد من نمازمن بیدار

به سینه من نفس ندارم

سوزد تمام پیکرم به زهر کین

به یاد   قرار من بنشین

خزان دار شده باغ و بهارم

مولا امام رضا امام مظلومم

من که سرا پا آه و دردم

سوی مدینه بر نگردم

دارم یه خواهشی ز تو گل بابا

به دست خود کفن نما من را

دارم میرم به سوی زهرا

امشب پدر ببینه پیکر خسته

ببوسد استخوان بشکسته

رسد ز حجره بوی زهرا

مولا امام رضا امام مظلومم